Uitzichtpunt

Paul Duyvesteyn

Ik voel de warme wind langs mijn voeten
als ik de berg beklim
en luister naar het mozaïekachtig gezang van ruisende bladeren

De hemel heeft haar blauwe deken uitgespreid
en het bos haar schaduwen gegund
Een voorbijdrijvend wolkje wiegt mee in de thermiek

Ik heb het mulle zand voor me weggeschopt
zo mijn pad effenend
en laat de dauw op de bladeren glinsteren in mijn ogen

Mijn pad begeleidt mij naar de top,
het uitzichtpunt,
maar er ligt nog een lange weg voor me