En nu?
Ik ben een slang, serpentisisme is mijn drang.
Dit klopt niet.
Listig en doortrapt open ik de deur en val ik van de trap.
Als de slang je wurgt, breek ik je nek.
Mijn wil om te leven is wrang
Zelfs dit maakt haar niet eens meer bang.
Ik hang dat touw om mijn nek en voel ook haar angst niet meer.
Het lichaam is een tastbare basis, gecodeerd
Vanbinnen fragiel en kwaadaardig, geëmotioneerd
Ik verlang zelden naar iets, slechts jouw liefde, fysiek.
Mijn mimiek is gebroken, zij bepaalt het lied
Ik voel me springlevend door bepaalde muziek.
Ik voel de melodie die de melancholiek aanstuurt tot creatie.
Mijn fundamentele raakvlakken, het breekt mij in stukjes, heel magisch.
Ik wilde dezelfde fout niet tot gewaarwording laten cultiveren door te zwijgen over magie.
Toverstof dat mij doet laten zweven als ik het benut
Zij is mijn toverstof, alleen zweef ik alleen beter dan samen
Samen zweven we onze eigen weg
Samen weg
Samen zweven
Samen onze eigen weg, dit was niet gespeculeerd of geïnsinueerd
De liefde begreep ons concept niet
Ons concept over liefde begreep zo het algeheel weer niet over onze liefde.
Alsof de prognose precies kon aantonen
Welke intonatie onze fantoom
Onze dromen weerspiegelde
Zo lucide, zo spectaculair.
Intravaneus of intramusculair.
Wordt nou eens wakker en maak haar trots.
Hoe riskant het ook is, het tweede leven is er niet
Ook niet als je springt van die honderd meter hoge rots.
Een rijk gevoel ervaren door geld, dom rijk, rijkdom.
In plaats van je rijk te voelen door de liefde die je wordt toegereikt, is disproportioneel proporties provoceren.
En zo heeft ook de provocateur uitdagend liefde naar zich toegeëigend.
Individualisme tot het maximale, doch gaat ieder mens hetzelfde lot tegemoet aan het einde.