Onbegrepen
Je kent mij niet en ik jou blijkbaar ook niet.
Mijn vermoeden is dat jij dit wel ziet.
Je praat veel, maar het zegt me weinig.
Ik vind het niet normaal en jij vindt het juist geinig.
Je zegt dat alles oppikt, ziet en voelt.
Maar als ik wat zeg, lijk je niet te weten wat er wordt bedoeld.
Jij en ik zijn niet uit hetzelfde hout gesneden.
Ik denk dat wij de dingen altijd al anders deden.
Soms vraag ik mij af in welke wereld jij leeft.
Jouw realiteit lijkt met een soort fantasie verkleefd.
Ik zie niet wat jij ziet en je wil het niet horen.
Als ik je iets vertel, begrijp je dan mijn woorden?
De grote vraag is waar dit allemaal heen gaat..
Misschien is het goed dat ik je even met rust laat.