Nachtzucht

Paul Duyvesteyn

Ik voel de laatste zucht van de nacht
Ik weet wáarop ik wacht,
de allerlaatste droom gebracht,
door pril ochtendlicht verzacht

Naast mijn bed gezeten,
voel ik de adem van mijn geweten
Ik ben vergeten
te luisteren naar mijn laatste kreten

Nu ik de dag in stap,
gehuld in gramschap,
veeg ik nachttranen uit mijn ogen,
door de nacht bedrogen