Ben verdwenen

Valentijn

Achter dubbel glas
door muziek omgeven
wankelt mijn geloof
In het goede van de mens
omdat ongestoord en duister
onder tafel de wreedaards
hun spel spelen
van bloed en wraak

Mijn ruggengraat van
wellevende wervels
houdt me overeind
terwijl ik met halfgeopende ogen
allang in het kwallenstadium
moet zijn aangeland
Meedeinend met dagelijkse golven
aangespoeld op dit mulle zand
raak ik gewend
aan elk nieuw bombardement

Is er wel een weg terug?
Er is een weg
maar niet terug
Vooroverduikelend
van het ene in het andere uur
lijkt de waarheid kneedbaar,
zijn clichés de enige voertuigen
waarmee we ons kunnen verplaatsen
in een ander mens en is
een grap is al gauw een
blarend misverstand.
Luchtig leven blijkt voordat je het beseft
een liefdeloos gebeuren
Tranen kunnen alle kanten op vallen
Wie ziet de zielenpijn van twee tafels verder?