Al jaren
Al jaren,
Al jaren ben ik een schim van wie ik was.
Geleefd, beleefd, gevoeld, verloren en vergeten.
Iemand met een gouden hart, maar wat is een gouden hart?
Ik kan me die vent niet eens meer herinneren.
Een muur van steen, van haat en verdriet.
Met elke dag een nieuw steentje, om die muur sterk en in leven te houden.
Want zonder die muur, ben ik niemand meer.
Oef, oké dan. Misschien maar weer stoppen met schrijven, vandaag wordt em ook weer niet.
Terug in me hol, met die muur, die mij veilig houdt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2022
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
TS (Actief sinds: 18-04-2022)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Al jaren’ van TS zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.