EEN MOOI MENS

Joop Hagen

Van hoger orde is haar schoonheid
aan zichzelf heeft zij genoeg zoals
een landschap mooi kan zijn
als groen en glooiend heuvelland
een bergtop in de avondzon

het is een landschap om het even
of het kritiekloos wordt vereerd
het is altijd zo geweest ook
morgen zal het weer zo zijn
en morgen over honderd jaar

zij geeft licht en straalt geluk
zonder gêne vanzelfsprekend
vraagt zich het waarom niet af
het daarom was nooit anders
zal nooit anders worden toch

beschenen door de zon haar lijnen
duurt een eeuwig mooi niet eeuwig
dat mooie mens leeft hier en nu
en morgen dreigt pas overmorgen.