Glimlach

Valentijn

Onze blikken kruisten
Bij de Starbucks, buiten zag de lucht
Donkergrijs tot zwart
Een secondefractie liepen onze paden
Evenwijdig, terwijl
Het leek alsof we elkaars hart
Hoorden ruisen binnen
Een vacuüm zonder geluiden

De glimlach die na een minutendroom
Om haar frambozen lippen verscheen
Bleef hangen in de ruimte
Als een in brons gegoten echo

Ik koester dit beeld
Als een kostbaar voorwerp
In mijn glimlach-databestand
Buiten gekomen leken de donkere
Wolken met gouddraad omrand