«»
Een meisje met tranen
Ik vraag me af of ik haar ken
Ik vraag me af of ik dat ben
Een fluisterende stem gaat dwars door het glas van de spiegel
De stem komt bij het meisje
“Jij bent lelijk, je kan niks”
De echo geeft het antwoord door het glas weer terug:
Jij bent lelijk, je kan niks.
Het meisje haalt haar tranen weg
“Nee, je bent niet lelijk”
Ze wacht op het antwoord van de echo, haar grote vriend
Ze hoort hem niet, ze wil hem niet horen
Ze wil alleen negatieve dingen horen
Anders gelooft ze haar echo niet
Het is haar 6 jaar lang verteld
“Jij bent gek, raar en saai”
Het klopt, nu gelooft ze de echo, nu hoort ze hem
Het meisje legt haar hand tegen de spiegel
En raakt met haar vingertoppen het gezicht in de spiegel aan
Ze raakt haar niet aan, ze hoort er niet te zijn
Het meisje zucht en laat een traan vallen
“Ik ben vuilnis, ik hoor daarbij”
Tevreden hoort ze de echo weer aan
Ja, ik hoor hier niet en ik ben vuilnis
Wie wil mij nou hebben?
“Ik ben het niet waard om nog te blijven leven
De pijn is het niet waard om nog te blijven leven
Ze haten mij en doen mij pijn
En toch is de pijn fijn, want het hoort bij mij”
Het meisje wil het verdriet kwijt
Maar niks doet zoveel pijn als het verdriet
Geen mes kan de pijn vervangen
Zelfs de dood lost niks op
Kon het maar, dan kon het meisje weer lachen
Antwoord van de echo
Starend in de spiegel naar een gezichtEen meisje met tranen
Ik vraag me af of ik haar ken
Ik vraag me af of ik dat ben
Een fluisterende stem gaat dwars door het glas van de spiegel
De stem komt bij het meisje
“Jij bent lelijk, je kan niks”
De echo geeft het antwoord door het glas weer terug:
Jij bent lelijk, je kan niks.
Het meisje haalt haar tranen weg
“Nee, je bent niet lelijk”
Ze wacht op het antwoord van de echo, haar grote vriend
Ze hoort hem niet, ze wil hem niet horen
Ze wil alleen negatieve dingen horen
Anders gelooft ze haar echo niet
Het is haar 6 jaar lang verteld
“Jij bent gek, raar en saai”
Het klopt, nu gelooft ze de echo, nu hoort ze hem
Het meisje legt haar hand tegen de spiegel
En raakt met haar vingertoppen het gezicht in de spiegel aan
Ze raakt haar niet aan, ze hoort er niet te zijn
Het meisje zucht en laat een traan vallen
“Ik ben vuilnis, ik hoor daarbij”
Tevreden hoort ze de echo weer aan
Ja, ik hoor hier niet en ik ben vuilnis
Wie wil mij nou hebben?
“Ik ben het niet waard om nog te blijven leven
De pijn is het niet waard om nog te blijven leven
Ze haten mij en doen mij pijn
En toch is de pijn fijn, want het hoort bij mij”
Het meisje wil het verdriet kwijt
Maar niks doet zoveel pijn als het verdriet
Geen mes kan de pijn vervangen
Zelfs de dood lost niks op
Kon het maar, dan kon het meisje weer lachen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-05-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
LynnActief sinds: 10-05-2021 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Antwoord van de echo’ van Lynn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.