De beslagen ruit

Gertjan van der Kraan

De beslagen ruit

Het duurt al ruim een jaar
En regelmatig staar
Ik stil bewogen voor mij uit
Als door een vies beslagen ruit.
Waar is de vrijheid toch gebleven,
In dit besmette, gebonden leven?
Vol met regels en met wetten,
Waarin we op elkaar letten.
Velen zijn hierdoor bewogen.
God, open toch onze ogen
Voor al het goede, iedere dag;
Het kleine kind met glimlach
Rustig spelend in het zand.
Leven zonder oorlog in ons land.
Al het leven in de natuur.
De zon die schijnt als een vuur.
Natuurlijk, is er ook verdriet,
Maar ik geloof dat U dit ziet.
Laat het ons toch niet benauwen.
Dat wij U veel meer vertrouwen.
Al is uitkomst nu nog onbekend,
Ik weet dat U dit moment al kent.
Wilt u ons geloof versterken,
Maar ook het virus snel beperken.
Voor wat aandacht om ons heen
Want ook dat, houdt ons op de been.