Het onbenoembare...
Dat, wat ik steeds maar niet benoemen kan,
begroet mij iedere morgen weer
Een lichte nevel hangt er buiten, in een nog
half duistere sfeer...
Bomen tekenen zich inmiddels kaal tegen een
grijzige lucht af
Lantaarns zijn alweer uit, intense stilte die het
naar het zich laat aanzien, nog heel even gaf.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-12-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het onbenoembare...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.