«»
het einde is in zicht gebroken loop ik door de felle zonlicht
moeite met kunnen ademen, het gevoel dat je stikt
ik besef dat ik in mijn emoties ben Verstrikt.
een beklemmend gevoel waar je maar niet uitkomt.
mensen om me heen die langzaam aan het vervagen zijn.
jou woorden die niet binnenkomen. en er maar een gedachte door mijn
hoofd spookt "de Dood" gewoon van het gevoel af willen zijn, hoge
spanningen die door mijn lijf gaan. en met de gedachte van hoe ik nou
verder moet gaan. ik voel mij gevangen, gevangen in deze wereld.
geen enkele mogelijkheid om weg te gaan. een gevoel alsof ik de wereld
iets hebt aangedaan. de nare gedachtes die steeds meer controle over
mijn leven krijgen. heb ik zelf voor gekozen om mezelf van het leven te
beroven.
verstrikt in mijn emoties
verstrikt in mijn emotieshet einde is in zicht gebroken loop ik door de felle zonlicht
moeite met kunnen ademen, het gevoel dat je stikt
ik besef dat ik in mijn emoties ben Verstrikt.
een beklemmend gevoel waar je maar niet uitkomt.
mensen om me heen die langzaam aan het vervagen zijn.
jou woorden die niet binnenkomen. en er maar een gedachte door mijn
hoofd spookt "de Dood" gewoon van het gevoel af willen zijn, hoge
spanningen die door mijn lijf gaan. en met de gedachte van hoe ik nou
verder moet gaan. ik voel mij gevangen, gevangen in deze wereld.
geen enkele mogelijkheid om weg te gaan. een gevoel alsof ik de wereld
iets hebt aangedaan. de nare gedachtes die steeds meer controle over
mijn leven krijgen. heb ik zelf voor gekozen om mezelf van het leven te
beroven.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 30-11-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Sylvana HuismannActief sinds: 30-11-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verstrikt in mijn emoties’ van Sylvana Huismann zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.