INLOGGEN
«»

Woestijn

Mijn tranen lijken opgedroogd,
Alsof de zee is veranderd in een woestijn,
De grond is droog maar niemand zal weten wat zich eronder bevindt,
Het overgebleven water dat probeert op te drogen,
Maar bij elke windbries weer begint te stromen,
Het water dat mij geholpen heeft mijn emoties onder ogen te kunnen komen,
Maar ik toch steeds wilde wegkroppen,
Wat mijn leed omschreef,
Maar toch niemand wilde zien,
Het water dat ik onder de woestijn heb gelaten,
Wat alleen ik nog kan zien,
Hopend dat het ooit op zal drogen,
En tot die tijd geschuild gaat onder de woestijn,
Ik zal het altijd bij me dragen,
En proberen te stoppen met stromen,
Want steeds,
Net als de zee is veranderd in een woestijn,
Kan met een vlaag alles veranderen,
En stroomt het water weer boven,
Ik hoor het druppen,
Maar kan het niet tegenhouden,
Toch probeer ik sterk te blijven,
Ik doe alsof het water me niets doet,
Ik pretendeer het te kunnen stoppen,
Maar hoe hard ik probeer,
Uiteindelijk zal de zee nooit een droge woestijn zijn.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-11-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Femke Hunnekens
Actief sinds: 02-11-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Woestijn’ van Femke Hunnekens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.