«»
Maar voelt als een lentezonnestraal
Een paddestoel verlaat de grond
En vol verlangen ontwaakt deze
Vertrapt door een onoplettende peuter
Die huilt omdat ze valt
De lentezonnestraal aanschouwt
En verlicht alles
Ook de pijn
Verdriet verlaat de aarde
In dansende een schaduw
Lentezonnestraal
Herfst ontpoptMaar voelt als een lentezonnestraal
Een paddestoel verlaat de grond
En vol verlangen ontwaakt deze
Vertrapt door een onoplettende peuter
Die huilt omdat ze valt
De lentezonnestraal aanschouwt
En verlicht alles
Ook de pijn
Verdriet verlaat de aarde
In dansende een schaduw
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 24-09-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Astrid van VeenActief sinds: 19-05-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lentezonnestraal’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.