INLOGGEN
«»

Lentezonnestraal

Herfst ontpopt
Maar voelt als een lentezonnestraal
Een paddestoel verlaat de grond
En vol verlangen ontwaakt deze
Vertrapt door een onoplettende peuter
Die huilt omdat ze valt
De lentezonnestraal aanschouwt
En verlicht alles
Ook de pijn
Verdriet verlaat de aarde
In dansende een schaduw

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-09-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Astrid van Veen
Actief sinds: 19-05-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lentezonnestraal’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.