Lentezonnestraal
Herfst ontpopt
Maar voelt als een lentezonnestraal
Een paddestoel verlaat de grond
En vol verlangen ontwaakt deze
Vertrapt door een onoplettende peuter
Die huilt omdat ze valt
De lentezonnestraal aanschouwt
En verlicht alles
Ook de pijn
Verdriet verlaat de aarde
In dansende een schaduw
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 24-09-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Astrid van Veen (Actief sinds: 19-05-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lentezonnestraal’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.