Een huilende hemel
De hemel stort bedroefd haar tranen uit
Het einde nog lang niet in zicht,
haar misnoegen kletterend geuit
Die zo meer dan achteloze mens,
waardoor de natuur zo volkomen verdord
Hevige plensbuien melden zich nu
als een weldadige zegen uitgestort.....
Onnadenkende schepsels in egoistisch
genieten voor het moment stevig gekort!
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-08-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een huilende hemel’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.