INLOGGEN
«»

De gesloten doos


Hier is een doos,
dit maakt me zo boos.
Hier zitten al mijn gevoelens opgeborgen.

Ik krijg ze niet open,
de sleutel is gaan lopen.

Aan deze doos hangt een draad,
met de zuurstof dat laadt.
Deze verbinden elkaar.

Ik hang hieraan vast,
want zonder zuurstofkast,
is het gedaan
en zou ik gaan.

Loslaten is een zwak,
want dan valt de tak.
Deze sterft uit,
en horen we nooit meer je ademgeluid.

Ik ben zo afhankelijk van jou,
ik wil dit niet,
ik wil me losrukken van jou.

Dan kan ik zelf ademen,
heb ik mijn eigen vrijheid,
en open ik de doos,
eindelijk waar ik voor koos.

Mijn gevoel kan terug ademen,
ik kan terug ademen.

Zo tover ik terug een glimlach op mijn gezicht,
want het moet niet meer dicht.

Myrthe Dokens, 26/3/2020

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-05-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Myrthe Dokens
Actief sinds: 08-05-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De gesloten doos ’ van Myrthe Dokens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.