INLOGGEN
«»

Spiegelwerk

Schaduwfiguren, licht geprojecteerd op muren.
Lang staren, na een tijdje werd het turen.
Persiflage van mijzelf oogt als een synoniem.
Door mijn ogen valt geen verschil te zien.
Zeer achtergesteld en welverdiend.
Misschien werkt de nood als een rolmodel.
Slapend geteisterd, het spoor bijster.
Vrij triest wanneer de klok weer slaat.
Raar wanneer de bel gaat van de klokkentoren.
Zie de combinatie van geluid en licht 's morgens, hoort t?
Misvormde vormen gevormd tot hoorns.
Door gevoelens in toorn.
Bang zijn voor de grote boze wolf.
Vroeger was alles anders.
Kennis maakt de mens zeker niet verstandig.
Want zekerheid ligt in het verleden.
Dat is wat we zeker weten.
Vervelend, flink trippend denken aan alle problemen.
Wanneer het schemert, is het ochtend of avond?
Want 's avonds is het niet raar om raar te doen.
Fuck ordinaire shit, ben plots veranderd, niet net als toen.
Leven is een lange rechte lijn, soms dan doe ik leuk voor de schijn.
Wanneer de werper staat gericht op mij, draai ik me om.
Fuck conform de norm.
Een storm, de mengeling van gevoelens die er toedoen.
Uiteindelijk zijn dit ze allemaal.
Verdwaald net als het licht dat is afwezig.
Stemmingen worden onrustig zonder deze, heel even.
Voelt het lekker. De Drugs in het systeem zeker.
Teken een schets van de schets die ik teken.
Doordat het canvas wit is, verbeeld ik, vijf verschillende paintings.
Uiteindelijk draait het allemaal om 1 ding.
Het heeft geen zin.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 26-03-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Polla
Actief sinds: 26-03-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Spiegelwerk’ van Polla zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.