De val
Het punt is weer aangebroken
Zo fragiel als glas op het randje van de tafel
Gaat het vallen?
Of ziet iemand de nood
en duwt het glas in de goede richting
Een duwtje naar de veiligheid
Zoveel focus op één simpel object
is dat het wel waard?
Of zullen we wachten op de vorming van scherven
Glasscherven op de vloer die alvorens zo sereen was
Krassen op het gelaat
Het zal niet onopgemerkt blijven
Een harde klap en de vorming van duizenden stukjes
Onaangeroerde tegels zijn weg
Een onloopbaar pad vol scherven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-02-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Laura Kersten (Actief sinds: 01-02-2020)
Informatie bij het gedicht
Soms vraagt men zich af of hij/zij zichzelf moet laten gaan qua gevoelens. Er is dan een twijfel aanwezig: Als diegene in huilen uit zou barsten of simpelweg vertelt hoe hij/zij zich voelt, dan kan dat ook andere mensen raken. Het gedicht gaat dus eigenlijk over de strijd die iemand met zichzelf voert: hou ik het binnen of laat ik me gaan?
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De val’ van Laura Kersten zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.