Vallen en Opstaan

Nabila Bendriss

Ik ben hard gevallen.
De wonden bloeden, ze zijn immens.
En de pijn...die is zo intens.
Qm weer op te staan en door te gaan sprokkel ik al mijn
kracht bijeen.
Het lukt..helemaal alleen.
Mijn benen voelen zwaar alsof ik 50 kilo til.
Ik raak uitgeput; ik kan niet meer!
Hoe graag ik ook wil.
Ik huil en smeek om hulp,maar niemand die mij hoort of ziet.
Waar is iedereen die ik jaren in mijn leven liet.
Kruipend probeer ik vooruit te komen ....kijkend om mij heen
zie ik enkel de blauwe hemel en grote bomen.
Het lukt me niet meer.
Mijn hele lijf doet zo'n zeer.
Ik geef het op want ik kan werkelijk niet meer.
Nabila

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 26-01-2020

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Nabila Bendriss (Actief sinds: 18-12-2019)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Vallen en Opstaan’ van Nabila Bendriss zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.

Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.