De merel

Vincent Oostrijck

DE MEREL

Merel in de morgen
Hoe vaak heb ik je gehoord
In de vroege uren
Van een doordeweekse dag
In het pikkedonker
Terwijl het daglicht dringt
En de zon ongeduldig wacht ?

De merel zingt
In het duisterste deel van de nacht
Het lied van verlangen
Dat mijn hart steeds brak
Hoewel dat hart van mij
Reeds lang gebroken was
De merel bezong die wetenschap

Ik was gebroken
En de merel wist ervan
Hield ik mezelf voor
Hoewel ik terdege besefte
Dat dat natuurlijk onzin was

Hij is de troubadour van de nacht
Een melancholicus pur sang
Zijn liedjes zuiver en puur
Raken mij diep in mijn hart
Zoals alleen muziek dat kan

En toch merel
Had ik je liever niet gehoord
Want ik wilde hier niet zijn
Wachtend op de dag
Op iets dat stond te gebeuren
Ik wilde zo niet leven
Maar wakker worden
In het licht van een mooi bestaan

De merel had geen oog voor mij
De merel is gewoon de merel
Hij fluit zijn droevige liederen
Omdat hij niet anders kan

Dag mooie merel
Zodra de zon opkomt
Valt jouw lied stil
En verstomt
Tot de nieuwe morgen komt

Mijn lied daarentegen
Gaat weldra beginnen
In het schijnsel van de nieuwe dag

Het gaat van:

"Straks ben ik weg
Zie mij gaan
Ik ben al haast verdwenen
Maar nog niet helemaal"