herinnering I

Natasja Delanghe

terwijl ik de stilte voedde
die als duizend naalden
in mij stak, voelde ik
jouw klap-KLAP
jouw smak-smak-smakken
de eindeloze manke
KLAPPEN
die mij ontrafelden tot minder
dan een
vod
op de rauwe grauwe grond

jouw vuist in mijn
smeken jouw voet in het
bloed dat langzaam
als een schaduw van de wieg
af drup-drup-druppelt

en ik ernaast welhaast
een homp een
blauwgrauwe romp van
dood getippel miezerig getrippel
langs de dagdagelijkse dans
van mijn tanende tranen
en jouw dronken terreur