«»
aan de zee
Jij, die me altijd vergezelde, was vanzelf ook nú dan
mee
Eenvoudig wat genieten op een houten bankje van de
zilte buitenlucht
Wat strandgangers gaan al op huis aan Wij hebben
verrukt gezucht
De ruimte en tijd heerlijk aan onszelf in een over-
heerlijke temperatuur
Later rest er nog de koffie, op een snel vorderend
avonduur
Plotseling schrik ik wakker uit mijn fijne fantasie
Ooit zo hebben mogen beleven, onderging ik nogmaals
Het maakt het verdriet wat dragelijker, zo heerlijk
als ik vroeger dan bezie.
Dakoyria, 2019.
Als vanouds verlangen naar
Ik verlang naar zomaar een ijsje, net zoals vroegeraan de zee
Jij, die me altijd vergezelde, was vanzelf ook nú dan
mee
Eenvoudig wat genieten op een houten bankje van de
zilte buitenlucht
Wat strandgangers gaan al op huis aan Wij hebben
verrukt gezucht
De ruimte en tijd heerlijk aan onszelf in een over-
heerlijke temperatuur
Later rest er nog de koffie, op een snel vorderend
avonduur
Plotseling schrik ik wakker uit mijn fijne fantasie
Ooit zo hebben mogen beleven, onderging ik nogmaals
Het maakt het verdriet wat dragelijker, zo heerlijk
als ik vroeger dan bezie.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-09-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als vanouds verlangen naar’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.