INLOGGEN
«»

Alleen

Ik had niemand om mee te praten,
geen schouder om een traan op te laten.
Mijn gevoelens waren weggestopt en
frustraties opgekropt.
Het gevoel van liefde en veiligheid,
was ik toen helemaal kwijt.

Ik wilde het vertellen,
iemand die mij gerust kon stellen.
Maar het was te moeilijk om het uit te spreken,
en dat heb ik nooit kunnen doorbreken.
Ik wilde zo graag een arm om me heen,
want ik voelde mij hopeloos alleen.
Een leven met verdriet en pijn,
er zullen altijd littekens aanwezig zijn.
Het onverwerkt verleden,
is meegedragen naar het heden.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-08-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marianne Droogh
Actief sinds: 13-08-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen’ van Marianne Droogh zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.