Mensen missen
Geregeld mis je zomaar mensen,
te lang al niets gehoord
Sommigen spelen een bescheiden
rol, maar tóch...
Die aardige buurman, je wisselde wat
woorden over de prachtige tuin
Naar complimentjes zou hij nooit
streven, met graagte wél uitgedeeld
Vaste bewoners zie je soms even niet
Zij blijken oké, maar weekenden
Mensen uit de kennissenkring: een al
te zere knie Lopen dat zo moeilijk ging
En als je dan wéér eens via, via hoort
Al te bange verwachtingen gelukkig
verstoord
Dan realiseer jij jouw gemis, iedere keer.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-07-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mensen missen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.