Een zucht

Gertjan van der Kraan

Een zucht

Ik slaak een zucht
De blauwe lucht
Die imponeert
Een zon die verteert
Met zijn gele gloed
Maar ook alles voedt
Met als zegen
Een milde regen

Ik slaak een zucht
Vanwege het gerucht
Wat mij heeft ontsteld
Door het geweld
Van mensen onderling
Zonder oplossing
Want men gaat door
Op dit heilloze spoor

Ik slaak een zucht
Zon, mens en de lucht
Die imponeert
Maar ook verteert
De gloed van bloed
Die doodt en voedt
Maar ook vreugde geeft
En pijn wordt beleefd

Ik slaak zucht
En ben beducht
Voor mens en weer
Want iedere keer
Als er een wissel is
Beleef ik het gemis
Van goed en slecht
Als geestelijk gevecht