Alleen in de trein
Ik zit in de trein onderweg
Altijd in beweging zonder enige bestemming
alleen, niemand naast me, lege stoelen
Raar, het voelt verdomd bekend
Eenzaam in een wagon
Alle haltes worden overgeslagen
Geen eindbestemming, geen machinist
Doe mijn ogen dicht
Misschien vind ik mijn bestemming ergens in m’n gedachten
Maar wat maakt het uit, niemand is er om op mij te wachten
Kleuren worden cijfers, cijfers worden letters
Geuren die maar blijven zeuren
Geluiden controleren de ontoereikende verstopte gevoelens
Die zich ongeremd vermaken in de ongerepte gebieden in m’n hart
Rood is maar een kleur
Rond en met een zoete geur
Blauw lacht en doet een voorspelling
Onheilspellend, zijn woorden zijn een kwelling
Groen stopt.
Onverwacht, maakt alles kapot
Geel heelt de wonden
Maar is ver weg op de achtergrond hij kan niet worden gevonden
De regenboog, zijn kleuren hangen als een melodie
Boven de afgrond en onder de zee
Draai hem om
En alles is geweest, geen feest, alleen een geest
Geen tijd om te bedenken
Voor wie zijn die lege stoelen?
Ik weet het niet
Raampje naar beneden misschien dat dit briesje m’n gedachte kan begrijpen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-07-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Joshua De jonge (Actief sinds: 04-07-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen in de trein ’ van Joshua De jonge zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.