INLOGGEN
«»

Dit doet pesten...

Alle leegte die ik voel, alle pijn die is geschied. Je zult me wel zien lachen maar het menen doe ik niet. Ik lijk misschien gelukkig maar wat nou als ik zei: die tijden van geluk die zijn al lang voorbij. Ik lach niet van blijdschap maar huil van verdriet. Het zijn niet mijn tranen maar de fake lach die je ziet. Mijn tranen zijn verborgen voor iedereen. Ik wil ze niet delen, ze zijn van mij alleen. Ik leef mijn leven niet, tis eerder overleven. Alles waar ik ooit van hield, alles afgegeven. Ik ben niet wie ik zijn wil omdat ik dat niet mag. Ik haat me zelf steeds meer en meer elke fking dag. Het beetje hoop dat ik nog heb gaat langzaamaan verloren. Die ene stem in mijn hoofd die wil ik nooit meer horen. Die stem die me zegt hoe stom ik wel niet ben. Die me laat twijfelen of ik mezelf nog wel ken. Elke dag leef ik met angst voor wat er zal gebeuren. Ik verstop me in mijn kamer met gesloten deuren. Daar hoop ik dat ik veilig ben voor iedereen daarbuiten. Ik weet niet of het wel helpt mezelf daar op te sluiten. Maar daar kan ik mezelf zijn zonder aan te moeten horen “hey kut kind was jij maar nooit geboren.” Die woorden elke keer, ze doen je zoveel pijn. Waarom mag ik niet gewoon voor een keer mezelf zijn...

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-06-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Feem
Actief sinds: 12-06-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dit doet pesten...’ van Feem zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.