Het menselijke schild

Gaytrie Ramadhin

Haar was het leven gegeven
Veel herinneringen had zij
niet kunnen verzamelen
Enkel dat zij vaak alleen was
Zelden omringd door
het menselijke schild
In haar hart voelde zij
af en toe dat besef
maar het stoorde haar niet
Want zij was gewend
altijd alleen op de weg
Zij wist dat ze in
goede handen was
Dat het universum
voor haar zorgde
Met Engelen en
papieren vrienden
die als opvoeders
bijdroegen
aan haar opvoeding