De nacht, de buitenwijk

Vincent Oostrijck

DE NACHT, DE BUITENWIJK

De stad slaapt nooit
En ik slaap onrustig
In deze buitenwijk

De nacht voelt warm en klam
En kleverig op mijn huid
Ik zweet, ik draai, ik maal

Ik droom steeds opnieuw
Dezelfde droom
Waaruit ik niet ontsnappen kan

Je bent ineens bang
Om dood te gaan
Om te verdwijnen

Ben ik dood ?
Ben ik nog hier ?
Ja, ik ben nog hier.

Rustig maar
Wachten op de tekenen
Van de nieuwe dag

De schoonmakers arriveren
Met hun luide bezemwagens
Ze stuwen de morgen voort

Vrachtwagens lossen hun vracht
Winkels worden bevoorraad
Ik ben een stille getuige

De morgen is eindelijk hier
Het duister is getrotseerd
Ik ben aan de nacht ontsnapt

Nu alles is doorstaan
Smaakt het ontbijt goed
Alles begint opnieuw