INLOGGEN
«»

Momenten

MOMENTEN

Ik sta in de portiek van een flatgebouw
Twee mannen staan te praten
Ze voeren een gesprek
Alsof er niets aan de hand is

Een van hen draagt een kind onder zijn arm
Een schreeuwende en huilende peuter
Dat gilt als een speenvarken
Dat beseft dat het weldra wordt geslacht

De mannen negeren de peuter
Het lijkt ze totaal niet te storen
Dit is dagelijkse kost voor hen
De normaalste zaak van de wereld

Dus ze praten rustig door
Ik sta perplex te kijken
En ik krijg ter plekke een visioen
Een verontrustend beeld in mijn brein:

Iemand in een supermarkt
Waarschijnlijk ikzelf
Temidden van een horde wanhopige moeders
Met gillende koters in kinderwagens

Er galmt een lied door de speakers
Dat je in de hele supermarkt kunt horen
Of je het nu wilt of niet
En het gaat van:

"Vluchten kan niet meer
Ik zou niet weten hoe
Vluchten kan niet meer
Ik zou niet weten waar naartoe"

Probeer dan maar eens
Om aardig en tactvol te zijn
Om vriendelijk en geduldig te blijven
Dat is voorwaar geen sinecure

Nu even buiten op een bankje zitten
Rustig ademhalen door de buik
Schouders naar beneden drukken
De ogen even sluiten

Geef me een paar minuten
Ik ga zo weer verder met mijn dagelijkse leven
Maar geef me heel even
Een momentje voor mezelf

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-04-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Momenten’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.