Nachtelijke havenrust

Vincent Oostrijck

NACHTELIJKE HAVENRUST

Een man op een bankje
In de haven
Van een kleine havenstad

Hij ziet de zon ondergaan
Een meeuw zit voor hem
Eenzaam op een meerpaal

Weg zijn de horden toeristen
Met hun gekmakende drukte
Ze zijn allemaal verdwenen

Opgeslokt zijn ze
Door de vele bars en restaurants
Elders in de stad

De man heeft de dag overleefd
Hij voelde zich verdrinken
Hij voelde zich ten onder gaan

Maar de rust keerde weder
Op deze plek aan de haven
En hier in zijn hoofd

Hij ademt steeds rustiger in en uit
Hij probeert alles te vergeten
Hij plukt de nacht

De nacht zal niet wijken
De ochtend zal niet komen
De tijd staat voor altijd stil