Het is nu even ik!

Will I am!

Ik denk te veel, maar tegelijkertijd,
Voelt mijn hoofd zo leeg.
Alles wat me wordt verteld ben ik even later weer kwijt,
Ik hoopte al jaren dat ik goede hulp kreeg.

Het voelt alsof niemand mij begrijpt,
Voel me steeds zo alleen.
De negatieve gedachtegang die me alsmaar vastgrijpt,
Al heb ik mensen om me heen.

Ik wort gek van mezelf,
Kan het niet meer handelen.
Voel me als een kind van elf,
Blijf alsmaar op de negatieve weg wandelen.

Ik zeg dat ik het allemaal niet meer weet,
Maar ondertussen weet ik best wel veel.
Alle stress zorgt dat ik niet meer eet,
Al ga ik kapot, ik hou me maar stil.

Ik word nu geholpen, dat is heel fijn,
Maar maak me zorgen om m’n broertje, die lieve schat.
Ik wil dat ook hij in een veilige omgeving kan zijn.
Hij woont nog bij die zieke geest en die vieze rat.

Ik moet me nu op mezelf proberen te focussen,
Al die zorgen, al die lasten even op zij gaan zetten.
Wie kan die chaos in mijn hoofd eens blussen?
Ik moet nu eerst eens op mezelf gaan letten.

Nu moet ik even om mezelf gaan denken,
Mezelf even op de eerste plaats gaan zetten i.p.v. Al die anderen.
Aan mezelf werken en tegelijkertijd proberen bij te tanken,
Aan die problemen van al die anderen kan ik toch niks veranderen.