Vertrouwen

Gertjan van der Kraan

Vertrouwen

Ze kijkt naar de haar toegestoken hand
Voor haar is het een voetstap in het zand
Even een golf en ze is weer weggespoeld
Natuurlijk, het is vast weer goed bedoeld
Maar de ogen kijken haar vriendelijk aan
Automatisch blijft ze dan toch even staan
Het kind zegt; “u kun me vertrouwen hoor,
Ik ga er echt niet met uw tas vandoor
Maar ik dacht; ik zal het even vragen
Omdat ik u die zware tas zag dragen.”
Ze kijkt in twee vriendelijke kinderogen
En zegt dan; “heel graag”, licht bewogen
Zwetend draagt hij voor haar de zware tas
Ze lacht blij en zoek een euro in haar jas.