«»
Ver van de mensheid verstopt, geen doel, geen streven.
Gemaakt van glas zie ik het leven erdoor.
Soms blijven mensen er staan ervoor.
Ze glimlachen, wuiven geven een groet.
Maar niemand die weet hoe het glas breken moet.
Toch met voldoende nieuwsgierigheid naar buiten.
Zoek ik een deur tussen de ruiten.
Tot ik ze vind blijf ik vrolijk en stil.
Todat het glas eindelijk breken wil.
Tot die tijd blijf ik op mijn post, trouw en gestaag.
Wanneer de dag van vrijheid komt, dat blijft nog maar de vraag.
Mijn leven
Tussen vier muren in een doos gestopt, leef ik mijn leven.Ver van de mensheid verstopt, geen doel, geen streven.
Gemaakt van glas zie ik het leven erdoor.
Soms blijven mensen er staan ervoor.
Ze glimlachen, wuiven geven een groet.
Maar niemand die weet hoe het glas breken moet.
Toch met voldoende nieuwsgierigheid naar buiten.
Zoek ik een deur tussen de ruiten.
Tot ik ze vind blijf ik vrolijk en stil.
Todat het glas eindelijk breken wil.
Tot die tijd blijf ik op mijn post, trouw en gestaag.
Wanneer de dag van vrijheid komt, dat blijft nog maar de vraag.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-12-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Ruby ThijsActief sinds: 23-12-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn leven’ van Ruby Thijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.