Het andere.

Jan Sen

Het andere.

Als in een open paraplu
heb ik u
in mijn buik laten kijken,
maar welke letters er prijken
hebt ge niet opgemerkt.

En met laatlui gesnater
stroomt 't loodkleurig water
onder het verkilde steen,
waar het verharde been
van uw geloof is ingeperkt.

Als een ontvelde bovenarm
steekt stompig dampig warm
omkleed met 't zinloos pij
uw lichaam ----- zo zij
uw lichaam waanzin hoogmoed.

Het zwart van uw kleren draag ik
en in een passieloze brik
rijdt u, heilbrenger, door het leven
in groene grauwte boodschap geven
met bespottelijke spoed.

Wel, de woorden die ge uitslaat
zijn juist 't goddeloze gepraat
dat ik niet verdragen kan
en aan mijn bed zit gij dan,
maar ge hebt er niets van opgemerkt.

Nee, zelfs niet van hoe
langzaam in onze richting toe
het nieuwe woordenwater, 't hedenzicht
met nagelloze handen opgebaard ligt
daar waar uw benig geloof is ingekerkt.