Het donkere monster

Disparvulgo

Er zit een monster in mijn hoofd.
Althans... net opgesloten in een kast.
Jagend kwam het me dagelijks tergen.
Nu zit het achter slot.

Dit donkere, dreigende monster...
Zelf gecreëerd of... toch niet?
Hoe is het hier geraakt en!... wat wil het?
Ik ben bang voor het antwoord.

Was dit monster maar lief en mijn vriend.
Zouden we blij dartelen door de weide.
Ook al is het dicht, toch is het niet mijn vriend!
Het is een puur kwaad en afschuwelijk.

Maar nu keer ik mijn rug naar dit kreng.
Ik wandel weg van de rammelende deur...
weg van dit dreigende donker!
Maar mij vergeten doet dit donkere monster niet.