Verzoening.

Jan Sen

Vrouwen vragen verzoening---vergeving
wouwelende wonden in mijn wezen,
het bloed waakt waar het sterven moet,
de vogels van je ogen vliegen uit,
je handen, je handen, je
je handen hou ik tegen mijn borst als een
buik, je voeten zijn groot, zijn zwemmend,
trappelen hier in mij, oh
het is een wazig wazig liefdesgedicht,
vol dwaze wartaal,
vol ware warretaal,
vol taalverwarringen,
verrassingen
uitbouwsels
zijwegen
schijnwegen.
Dit gedicht dragen wij op
aan …...........................(aan jou, je
weet dat jij het bent, wij
houwen
houwen
houwen
van jou
jou jou jou jou.)