Galekopperdijk 4.

Jan Sen

4
Ik zei je al
(of zei je niet)

het is een oord waar
wellustige ogen verzadiging,
vreedzaamheid zoeken in
wellustige lijven.

Je hand streelt
je lippen zoeken
je voeten klauwen
zich samen.

De kersen van je vruchtbaarheid
draagt de wind in haar ruchtbaarheid

draaien in een zucht haar waarheid:
het is een oord waar
wellustige ogen verzadiging,
vreedzaamheid zoeken in
wellustige lijven.

Vrouwen?
Er te over!
Als lichtekooien in
hun lichte tred hun
laakbaarheid kijken
belichaamd door hun woorden.

Het zijn geen lichtekooien
dat is het erge.
(maar ook het goede weer)
Over de rest spreek ik niet.