INLOGGEN
«»

Een wolk.

Je zegt---je heet een wolk te zijn,

je grijze haren zijn het
die staren vanaf je blauwe
buik, die waaien door je eigen
adem, die vol zijn van
vissen van vogels zwemmend
in het bassin, dat je al evenzo
blauwe armen omarmen,
omheinen, heipalen zijn
de stutten die steken tussen
je tenen en tracht niet te ontkennen:
je staat nooit stil,
staat nooit eens dat ik zeggen kan:
nu bekijk ik je om en om,
en dat ik zeggen kan: nu
kan ik je leren kennen.

Je grijze haren zijn het
die je steeds anders kamt,
je grijze haren die steeds weer
dooreen geademd worden,
je grijze haren die vallen
in lokken
in plukken
handen vol hier,
een gooi daar.

Soms ben je er niet en
moeten wij ons verbergen
omdat jij ons niet verbergt
in je manende schoot.

Soms ben je er wel en
moeten wij je schelden
omdat wij ons niet verbergen
willen in je schoot, je streling.

Vaak ben je er en ik
ik hou van je ik zie je

grijze haren zijn het dan
die wijsheid bezitten, bergen
wijsheid die wij missen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 23-10-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Sen
Actief sinds: 01-10-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een wolk.’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.