INLOGGEN
«»

Dan een koortsige pijn.

Dan een koortsige pijn die niet
spreken, niet ruiken, niets zeggen kan.

Je hebt koorts.
Je hebt koorts,
Je lippen liggen langwerpig en
Scherp als penselen brokkelige
Verf van vele eeuwen her.
Je keel is de gele bleke, de
Eindeloze zandwoestijn die
De oase opzuigt.
Je wangen zijn het feestgelag
Tussen het kleurloze marmeren
Drijfzand van de doodsheid die
Er de hitte van het vuur van
Het gevecht uitstraalt.
Je ogen liggen, starre strakke
Blikloos, staren mij aan.
Ik weet het ik weet het zeg
Maar niets
Jouw innerlijke duel deel ik
Ik zwijg jouw gedachten op
Mijn voorhoofd
Je ziet het, je glimlacht.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-10-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Sen
Actief sinds: 01-10-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dan een koortsige pijn.’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.