Ziekbed
Elke dag zie ik dat
de muren elkaar naderen.
Ik kan ze niet weerhouden.
Reeds sta ik met
gespreide armen en raak hen.
Nog kan ik ze niet weerhouden.
Ik denk, (en mijn denken is roepen)
open je! Open je!
Ik kan jullie schuren
niet verdragen,
laat jullie je een
zaal omarmen,
laat luchters branden,
laat het parket van
jullie gestalte
de krassen dragen van
jullie goede wil, maar laat mij, laat
mij het venster openen,
ik wurg me in deze
benauwdheid hier.
Ik wil jullie helpen
(kon ik opstaan)
ik wil,
maar het kussen
de lakens binden
mijn polsen.
Ik kan niet.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-10-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jan Sen (Actief sinds: 01-10-2018)
Informatie bij het gedicht
Ulcus duodenus, zweer aan twaalfvingerige darm, was in de jaren '50 nog een gevolg van stress. Je moest een "sippik uur" ondergaan: 6 weken plat, zonder eten/drinken, totale rust. Lateheeft men ontdekt dat het een gevolg was van een bacterie, die met een kuur verholpen kon worden, zodat je er nooit maar last van had.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ziekbed’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.