INLOGGEN
«»

prepuberale verzen

Kom, kom,
ik roep je,
ach,
kom je niet?
Ach!
Kom toch, kom toch!

(ik heb een klein ietsje gedronken.....)
We denken
we doen
dat we niets denken
dat we niets doen.

Nee, we huilen in
elkaars armen
en monden die
onze jenever zoeken

we zijn stil aan het denken
en doen niets
en ach,
we zien elkaar
jij en ik
door de jenever
de liefde.

Ik zei je al 't wordt
niets
en 't werd zo veel
net een groot fiasco
waarin we waren
om niets te denken
niets te doen
maar elkaar zo
veel zo veel te zeggen.

God, god,
wat kennen we elkaar goed
Ik zal je dan zeggen
ja,
ik hou
ik hou
ik hou van jou.
Zo, dat
hoe ik ook kijk,
ik je overal zie.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-10-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Sen
Actief sinds: 01-10-2018Informatie bij het gedicht:

Naast mijn werk als beeldend kunstenaar heb ik veel poëzie geschreven en dit alles gedigitaliseerd en laten uitprinten in een boek van 444 pagina's, waarvan hier online een weerslag. Eerste serie: Prépuberale verzen uit de periode 1948 – 1952 Jan Sen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘prepuberale verzen’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.