vindtocht

Peter Paul Doodkorte

de heuvel wandelend
vind ik vrede
die verdriet verlicht
geven bomen mij
een beetje opluchting
als ik passeer

mijn zenuwen ontspannen
waar boos mijn hart
ik beekjes oversteek
de wind die ik voel
ruikt naar bloemen
die plezieren kunnen

de bladeren aan bomen
langs de lange weg
net als we op de steentjes
vertellen hun verhaal
het panorama schetsend
dat ik zoekend loop

wanneer de hemel valt
donker als klippen
stoppen mijn voeten
hun pijnlijke bedevaart
bij met stenen dak
een welkom thuis

daar eet ik warm
de offers van liefde
die met zoete herinnering
mijn zwaar gemoed
wassend verlichten
tot ik eindelijk slaap