vindtocht
de heuvel wandelend
vind ik vrede
die verdriet verlicht
geven bomen mij
een beetje opluchting
als ik passeer
mijn zenuwen ontspannen
waar boos mijn hart
ik beekjes oversteek
de wind die ik voel
ruikt naar bloemen
die plezieren kunnen
de bladeren aan bomen
langs de lange weg
net als we op de steentjes
vertellen hun verhaal
het panorama schetsend
dat ik zoekend loop
wanneer de hemel valt
donker als klippen
stoppen mijn voeten
hun pijnlijke bedevaart
bij met stenen dak
een welkom thuis
daar eet ik warm
de offers van liefde
die met zoete herinnering
mijn zwaar gemoed
wassend verlichten
tot ik eindelijk slaap
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Ver-dicht | 11 augustus 2018
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vindtocht’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.