Einde

Gertjan van der Kraan

Einde

Nu ik dit schrijf is mijn levenseinde nog onbekend.
Ik zit in de tuin en ben zo aan het leven gewend.
Het besef dat ook mijn levenseinde eens zal komen,
Is gewoon vreemd, nu ik hier zo zit te dromen.
Maar dat die dag komen gaat ,staat vast.
Maar is dat nu een vreugde, of ervaar ik het ook als last.
De laatste jaren waren moeilijk en zwaar
Maar toch was ik Gods liefde steeds gewaar.
Vaak ontdekte ik Zijn liefde door de steun vanuit het gezin.
Daarin zag ik vaak Gods zorgende liefde in.
Mij vrouw die altijd voor mij klaar staat
Ook als het weer eens moeilijk met mij gaat.
Als zoon en schoondochters waren jullie mij vaak tot steun.
Omdat ik vaak onbewust op jullie liefde leun.
Zelfs de kleinkinderen zijn onbewust tot grote steun geweest,
Misschien niet uiterlijk te zien, maar in mijn hart was ’t feest.
Als ik die kleine “acculadertjes” aan zag komen,
En soms in mijn verdriet zat weg te dromen
Ervaarde ik het als een groot geschenk van Hem,
Als Hij me steunde door hun lieve oogjes en hun kinderstem.
En als het einde komt aan mijn aardse leven.
Hoop ik als opa hen iets van hun grote Vader te hebben meegeven