Alleen

Gertjan van der Kraan

Alleen

Je voelt je moe en zo intens alleen
Waar moet je met gevoelens heen
Met je onbegrepen eenzaamheid
Met je dagelijks gevoerde strijd
Je verlangen om begrepen te zijn
In plaats van die onbegrepen pijn
Maar hoe leg je nu die emoties uit
Je merkt dat je op weerstand stuit
Of zijn die gevoelens soms verkeerd
Door wat U in Uw woord ons leert;
Dat emoties niet te vertrouwen zijn
Steeds weer zorgen voor nodeloze pijn
Terwijl U ons voor het dagelijks leven
Steeds Uw liefde en nabijheid wil geven