INLOGGEN
«»

TREURBEUK

Zwaarmoedig hangen zijn lange takken neer
op graven en kleine schaduwbloemen.
Maar hij mag zich de opwekker noemen
voor gevleugeld leven bij stralend weer.

Binnen dicht lover zingt vogellied teer,
begeleid door vrolijk meerstemmig zoemen
van kevers, die luid hun woning roemen.
Doodvonnis: woest zwaait de bijl heen en weer.

De kapel zendt over het dodenveld
droeve, toch bemoedigende tonen:
gezangen, bedacht door een geloofsheld.

De boom, die honderd jaar hier mocht tronen,
ontving en schiep muziek, ofschoon geveld,
blijft als orgel rouw en troost kronen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-03-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

De oude treurbeuk, die op de begraafplaats staat, wordt omgehakt. Van zijn hout wordt een orgel gemaakt, dat in de kapel van dezelfde begraafplaats wordt bespeeld. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘TREURBEUK’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.