INLOGGEN
«»

Depressie

Duizend uren uit mijn leven
ben ik eenzaam en alleen
niemand heeft mij iets gegeven
alleen de tranen die ik ween
vriendschap moest ik duur betalen
jaren moest ik laten gaan
alleen de meeuw die wat brood komt halen
blijft even bij me staan...

Als het water grijzend dreigend
haar golven op het strand vergooit
en de reiger op een poot en zwijgend
het krijsen van de meeuw verstoort
drassig is het donkere gras
ik weet dat de dood kan komen
uit het grauwe struik gewas..

Dagen dat het stormt en regent
de wind over de daken huilt
in gedachte overwegend
wat er in mijn zieke harte schuilt
het zijn duizend uren uit mijn leven
in een eindeloze nacht....

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-08-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

William Elskens
Actief sinds: 21-08-2017Informatie bij het gedicht:

Na mijn hart operatie moest ik lang revalideren, toen ik terug mocht gaan werken was mijn vaste plaats bezet, ik werd dan maar verbannen als opzichter naar een spookachtig oord, met enorme vijver, een barak was mijn onderkomen, mijn wc de bosjes, twee jaar heb ik daar gans alleen doorgebracht, met een zware depressie als gevolg., Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Depressie ’ van William Elskens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.