«»
De onrust
Mijn kamer in
Ik observeer ,
Bedenk dat ik t zwarte binnenhaal
En vervaag de gedachte
Mezelf te veroordelen
Een lieve moeder steekt haar hoofd
De hoek om
En verliest t zwarte
Maakt contact en herpakt
T licht maakt van haar
Een liefdevol persoon
En ineens bepaalt zij
Niet haar gevoel
Maar zij
Onrust
Langzaamaan kruiptDe onrust
Mijn kamer in
Ik observeer ,
Bedenk dat ik t zwarte binnenhaal
En vervaag de gedachte
Mezelf te veroordelen
Een lieve moeder steekt haar hoofd
De hoek om
En verliest t zwarte
Maakt contact en herpakt
T licht maakt van haar
Een liefdevol persoon
En ineens bepaalt zij
Niet haar gevoel
Maar zij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Astrid van VeenActief sinds: 19-05-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onrust’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.