INLOGGEN
«»

Onrust

Langzaamaan kruipt
De onrust
Mijn kamer in
Ik observeer ,
Bedenk dat ik t zwarte binnenhaal
En vervaag de gedachte
Mezelf te veroordelen
Een lieve moeder steekt haar hoofd
De hoek om
En verliest t zwarte
Maakt contact en herpakt
T licht maakt van haar
Een liefdevol persoon
En ineens bepaalt zij
Niet haar gevoel
Maar zij

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-03-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Astrid van Veen
Actief sinds: 19-05-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onrust’ van Astrid van Veen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.