dementie
Stil zit zij in de ledigheid te staren
Weet en voelt niet dat ze nog leeft
Liefdevol strijkt hij over haar haren
Begrijpt dat zij geen emotie heeft
Haar er ZIJN is zonder mededogen
Uit haar brein weg gevlogen
Hij omhelst en kust haar teder
Moedertje morgen kom ik weder.
Bij de deur blijft hij even staan
In zijn ogen welt een traan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Mathilda van Bentum-Hofker (Actief sinds: 26-02-2016)
Informatie bij het gedicht
Ik heb dat mee gemaakt, 't is zo onbegrijpelijk.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘dementie’ van Mathilda van Bentum-Hofker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.